网曝黑料

Below is a Polish translation of our information resource on bereavement. You can also view our other Polish translations.

Te informacje s? przeznaczone dla wszystkich pogr??onych w ?a?obie, ich rodzin i przyjació?, oraz ka?dego, kto chce dowiedzie? si? wi?cej.

Na tej stronie znajdziecie informacje o:

• sposobach, w jakich ludzie zazwyczaj prze?ywaj? ?a?ob? po stracie
• nieprzepracowanej ?a?obie
• miejscach, gdzie mo?na uzyska? pomoc
• innych ?ród?ach informacji
• sposobach udzielania pomocy przez przyjació? i cz?onków rodziny.

Czym jest ?a?oba?

?a?oba to przygn?biaj?ce, ale powszechne do?wiadczenie. Wi?kszo?? z nas do?wiadczy w pewnym momencie swojego ?ycia ?mierci lub straty ukochanej osoby.

Mimo to, na co dzień bardzo ma?o my?limy i rozmawiamy o ?mierci, by? mo?e dlatego, ?e nie natykamy si? na ni? tak cz?sto jak poprzednie pokolenie. Dla nich ?mier? brata lub siostry, przyjaciela czy krewnego by?a powszechn? cz??ci? ?ycia w dzieciństwie lub nastoletnich latach. Nam przychodzi do?wiadczy? tych strat pó?niej w ?yciu. Nie mamy wi?c mo?liwo?ci nauczy? si? ?a?oby - jak j? odczuwa?, co powinni?my robi?, co jest ?normalne”. Nie mamy te? do?wiadczenia pogodzenia si? z ?a?ob?.

Mimo to, musimy umie? sobie poradzi?, kiedy finalnie zmierzymy si? ze strat? ukochanej osoby. Ka?dy z nas jest inny i inaczej mierzy si? z ?a?ob? - jednak pewne do?wiadczenia s? uniwersalne podczas prze?ywania ?a?oby.

Jak do?wiadczamy ?a?oby

?a?ob? prze?ywamy po jakichkolwiek stratach, najmocniej jednak po ?mierci ukochanej osoby. ?a?oba to nie tylko jedno uczucie, a ca?a seria uczu?. Potrzeba czasu, ?eby je prze?y?, a ka?da osoba zrobi to w swoim w?asnym tempie.

Najcz??ciej przechodzimy ?a?ob? po kim?, kogo znali?my przez d?ugi czas. Jednak osoby, które urodzi?y martwe dziecko lub poroni?y, lub które straci?y bardzo ma?e dzieci, prze?ywaj? ?a?ob? w ten sam sposób. Potrzebuj? one tego samego rodzaju opieki i uwagi.

Ludzie prze?ywaj? szereg ró?nych emocji podczas ?a?oby. Te uczucia nie pojawiaj? si? w ?adnej szczególnej kolejno?ci. Uczucie mo?e czasem wróci?, nawet je?li my?limy, ?e ju? je przepracowali?my. Niektórzy z nas mog? nic nie czu?.

Szok

Po ?mierci bliskiej osoby, wi?kszo?? ludzi do?wiadcza szoku, jakby nie mogli uwierzy?, ?e to si? naprawd? wydarzy?o. Mog? si? tak czu?, nawet je?li by?a to spodziewana ?mier?.

To uczucie emocjonalnego odr?twienia mo?e by? czasem pomocne w przebrni?ciu przez wszystkie wa?ne ustalenia praktyczne, które musz? by? poczynione, tj.skontaktowanie si? z krewnymi czy zorganizowanie pogrzebu. Jednak to poczucie odrealnienia mo?e si? sta? problemem, je?li trwa zbyt d?ugo. Zobaczenie cia?a zmar?ego mo?e by? dla niektórych wa?nym pierwszym krokiem do jego pokonania.

Dla wielu ludzi, pogrzeb czy nabo?eństwo ?a?obne jest wydarzeniem, podczas którego rzeczywisto?? tego, co si? wydarzy?o, zaczyna do nas dociera?. To mo?e by? przygn?biaj?ce, gdy widzi si? cia?o lub uczestniczy si? w pogrzebie, ale s? to sposoby po?egnania si? z ukochan? osob?. W danym momencie mo?e to by? zbyt bolesne, na przyk?ad, przyj?? na pogrzeb. Wielu ludzi ?a?uje jednak w przysz?o?ci, je?li nie uczestniczyli w pogrzebie.

Wyparcie

Wkrótce to odr?twienie mija i mo?e by? zast?pienie uczuciem wyparcia. Ci??ko jest nam zaakceptowa? to, co si? wydarzy?o. Ci??ko jest nam przekona? si? o stracie, nawet je?li znamy fakty. Czujemy t?sknot? za zmar?ym. Chcemy go jako? znale??, nawet je?li jest to oczywi?cie niemo?liwe. Sprawia to trudno?? w zrelaksowaniu lub skoncentrowaniu si? oraz mo?emy mie? trudno?ci z prawid?owym snem. Sny mog? by? bardzo przygn?biaj?ce.

Niektórzy ludzie czuj?, ?e mog? ?widzie?” ukochane osoby wsz?dzie, gdzie id? - na ulicy, w parku, w domu, gdziekolwiek, gdzie sp?dzali razem czas.

Z?o?? i poczucie winy

Mo?emy równie? czu? si? bardzo rozz?oszczeni w tym czasie - ?li na lekarzy i piel?gniarki, którzy nie zapobiegli ?mierci, na przyjació? i krewnych, którzy nie zrobili wystarczaj?co lub nawet na zmar?ego, który przez ?mier? nas opu?ci?. Mo?emy by? nawet rozgniewani na nas samych, ?e nie zrobili?my wystarczaj?co du?o.

Innym powszechnym uczuciem jest poczucie winy. Wci?? my?limy o wszystkich rzeczach, które chcieliby?my powiedzie? lub zrobi?. Mo?emy nawet my?le?, ?e gdyby?my zrobili co? inaczej, by? mo?e w jaki? sposób zapobiegliby?my ?mierci. Oczywi?cie, ?mier? jest zazwyczaj poza czyj?kolwiek kontrol? i osoba pogr??ona w ?a?obie mo?e potrzebowa?, aby jej o tym przypomnie?. Mo?emy si? nawet czu? winni je?li poczujemy ulg?, kiedy ukochana osoba umrze po bolesnej lub przygn?biaj?cej chorobie. Uczucie ulgi jest naturalne, zrozumia?e i bardzo powszechne.

Smutek

Po tym stanie pobudzenia zwykle nast?puje czas cichego smutku lub wycofania i ciszy, kiedy chcemy by? sami. Te nag?e zmiany emocjonalne mog? by? dezorientuj?ce dla przyjació? i krewnych, ale s? one normaln? cz??ci? ?a?oby. 

Mimo ?e czujemy si? mniej pobudzeni, okresy depresyjne staj? si? z czasem coraz cz?stsze. Mo?emy do?wiadczy? od czasu do czasu spazmów ?a?oby, spowodowanych przez ludzi, miejsca lub rzeczy, które przywracaj? nam wspomnienia utraconej osoby.

Innym mo?e by? trudno zrozumie? lub mog? by? zak?opotani, kiedy nagle wybuchamy p?aczem bez ?adnego wyra?nego powodu. Na tym etapie kusz?ce mo?e by? trzymanie si? z dala od innych ludzi, którzy w pe?ni nie rozumiej? lub nie dziel? ?a?oby. Jednak unikanie innych mo?e nawarstwi? problemów na przysz?o??, a zazwyczaj najlepiej jest zacz?? powrót do normalnego ?ycia (na tyle, na ile to mo?liwe) po mniej wi?cej kilku tygodniach.

W tym czasie, innym mo?e si? wydawa?, ?e sp?dzamy du?o czasu siedz?c, nic nie robi?c. Prawdopodobnie my?limy wówczas o utraconej osobie, wracaj?c do dobrych i z?ych chwil, które razem prze?yli?my. To cicha, aczkolwiek niezb?dna cz??? zaakceptowania ?mierci.

Wraz z czasem, ostry ból wczesnej ?a?oby zaczyna zanika?. Depresja s?abnie i wraca mo?liwo?? my?lenia o innych rzeczach, a nawet o my?lenia o przysz?o?ci. Jednak, poczucie, ?e straci?o si? cz??? siebie nigdy kompletnie nie znika.

Je?li stracili?my partnera, ci?gle przypominamy sobie o naszej nowej samotno?ci, widz?c inne pary razem oraz medialne obrazki szcz??liwych rodzin. Mimo to, po jakim? czasie mo?emy znowu poczu? si? w pe?ni sob?, nawet je?li brakuje cz??ci naszego ?ycia. Tak wi?c, po latach, mo?e okaza? si?, ?e mówimy tak, jakby stracona osoba wci?? by?a z nami.

Akceptacja

Te ró?ne do?wiadczenia mog? na?o?y? si? w czasie i ukaza? si? na ró?ne sposoby u ró?nych ludzi. Wi?kszo?? z nas dochodzi do siebie po powa?nej chorobie w ci?gu roku lub dwóch lat. Ostatni? cz??ci? ?a?oby jest odej?cie od zmar?ego i zacz?cie nowego rodzaju ?ycia. Nasz humor si? poprawia, nasz sen si? polepsza a nasza energia wraca do normalno?ci. Wracamy do swojego normalnego stanu, nawet pop?du seksualnego.

Mimo wszystko, ludzie z ró?nych kultur radz? sobie ze ?mierci? na swój w?asny, charakterystyczny sposób. W niektórych spo?eczno?ciach ?mier? postrzegana jest jako pierwszy krok w ci?g?ym cyklu ?ycia i ?mierci, a nie ?ca?kowite zatrzymanie”. Rytua?y i ceremonie ?a?obne mo?e by? publiczne i wylewne, lub prywatne i ciche. W niektórych kulturach czas ?a?obny jest sta?y, w innych nie. Uczucia odczuwane przez osoby pogr??one w ?a?obie i ró?nych kulturach mog? by? podobne, lecz sposoby ich wyra?ania s? bardzo ró?ne.

Dzieci i m?odzie?

Mimo ?e bardzo ma?e dzieci mog? nie rozumie? znaczenia ?mierci, one równie? czuj? strat? bliskiego krewnego w taki sam sposób jak doro?li. Nawet od niemowl?ctwa dzieci prze?ywaj? ?a?ob? i odczuwaj? wielki niepokój.

Jednak, inaczej odczuwaj? one czas ni? doro?li i mog? przechodzi? przez etapy ?a?oby ca?kiem szybko. We wczesnych latach szkolnych dzieci mog? czu? si? odpowiedzialne za ?mier? bliskiego krewnego, a zatem mog? potrzebowa? zapewnienia, ?e nie by?a to ich wina. M?odzi ludzie mog? nie mówi? o swojej ?a?obie w obawie przed dodaniem dodatkowych obci??eń dla doros?ych w ich otoczeniu.

?a?oba u dzieci i nastolatków oraz ich potrzeba ?a?oby, nie powinna by? przeoczona kiedy umiera cz?onek rodziny. Zazwyczaj powinni oni by? uwzgl?dnieni w ustaleniach dotycz?cych pogrzebu, na przyk?ad.

?a?oba po samobójstwie

Pogodzenie si? z samobójcz? ?mierci? kogo?, kogo znali?my, mo?e by? szczególnie ci??kie. Poza zwyczajnymi uczuciami ?a?oby, mo?e dodatkowo pojawi? si? wiele sprzecznych emocji. Mo?emy odczuwa?:

• z?o??, na osob?, która odebra?a sobie ?ycie.
• odrzuceni przez to, co zrobi?a.
• zdezorientowani, dlaczego to zrobi?a.
• winni - wi?kszo?? ludzi odbiera sobie ?ycie w akcie desperacji; jak mogli?my nie zauwa?y? jak czu? si? zmar?y?
• winni, ?e nie byli?my w stanie zapobiec jego ?mierci - mo?emy przypomina? sobie chwile sp?dzone ze zmar?ym i pyta? si?, czy mogli?my co? zrobi?, ?eby temu zapobiec
• zmartwieni tym, czy zmar?y cierpia?
• wdzi?czni, ?e nie musimy ju? d?u?ej znosi? ich smutku
• ulg?, ?e nie musimy ju? d?u?ej by? obok i wspiera? tej osoby lub radzi? sobie z jej my?lami i pragnieniami samobójczymi
• zawstydzeni tym, co zrobi? zmar?y - szczególnie je?li kultura lub religia postrzega samobójstwo jako grzeszne lub haniebne
• niech?tni do rozmowy o tym z innymi lud?mi, z powodu a) pi?tna wokó? samobójstwa w ich kulturze lub b) czujemy, ?e inni ludzie s? bardziej zainteresowani dramatyzmem sytuacji ni? uczuciami lub zmar?ym
• odizolowani - pomocnym mo?e by? rozmowa z innymi lud?mi, którzy stracili ukochanego w wyniku samobójstwa.

Poradnik 105 NICE (Sekcja 1.8)  zawiera Inne u?yteczne ?ród?a:

Autopsja

Autopsja jest zazwyczaj przeprowadzana po wszelkiej niespodziewanej ?mierci. Je?li jest to niezgodne z danej osoby religi? lub kultur?, jej przyjaciele lub rodzina musz? jak najszybciej poinformowa? o tym koronera oraz innych zaanga?owanych specjalistów.

Pó?niej zazwyczaj nast?puje dochodzenie. Koroner przedstawia dowody w trakcie procesu s?dowego, aby dowie?? co dok?adnie zasz?o. Mo?e by? pomocnym uczestniczenie w dochodzeniu - je?li jednak si? na to nie zdecydujemy, wci?? mo?liwym jest uzyskanie pe?nego raportu z dochodzenia w biurze koronera (nie obowi?zuje za to ?adna op?ata).

Wi?cej informacji dost?pnych jest w oraz

Jak mog? pomóc przyjaciele i krewni?

• Mo?emy pomóc poprzez sp?dzanie czasu z osob? pogr??on? w ?a?obie. Bardziej ni? s?ów, potrzebuje ona zapewnienia, ?e b?dziemy przy niej w tym bolesnym i niespokojnym czasie. Kiedy s?owa nie wystarczaj?, wspó?czuj?ce rami? dooko?a ramion wyrazi trosk? i wsparcie.
• Wa?ne jest, aby osoba pogr??ona w ?a?obie mog?a, je?li chce, wyp?aka? si? komu? i porozmawia? o swoich uczuciach bólu i niepokoju, bez nak?aniania jej do pozbierania si?. Z czasem si? z nimi pogodzi, ale najpierw potrzebuje si? wygada? i wyp?aka?.
• Innym trudno mo?e by? zrozumie?, dlaczego osoba pogr??ona w ?a?obie czuje potrzeb? mówienia w kó?ko o tych samych rzeczach, ale jest to cz??? radzenia sobie z ?a?ob?, która powinna by? wspierana. Je?li nie wiemy, co powiedzie?, lub nawet czy powinni?my co? powiedzie?, powinni?my szczerze o tym powiedzie?. Dajemy wtedy pogr??onej w ?a?obie osobie szans? na powiedzenie nam, czego ona chce. Ludzie cz?sto unikaj? wspominania imienia zmar?ego, w obawie sprawienia przykro?ci. Jednak, osobie pogr??onej w ?a?obie mo?e wydawa? si? jakby inni zapomnieli o jej stracie, dodaj?c tym samym uczucie odizolowania do jej bolesnych uczu? ?a?oby.
• Nale?y pami?ta?, ?e ró?ne ?wi?ta i rocznice (nie tylko ?mierci, ale te? urodzin czy ?lubów) s? szczególnie bolesnym czasem. Przyjaciele i rodzina mog? si? wyj?tkowo postara? by? blisko.
• Praktyczna pomoc w sprz?taniu, zakupach lub opiece nad dzie?mi mo?e zmniejszy? ci??ar samotno?ci. Starsi partnerzy pogr??eni w ?a?obie mog? potrzebowa? pomocy w obowi?zkach, którymi zajmowa? si? zmar?y partner - radzeniu sobie z rachunkami, gotowaniem, pracami domowymi, serwisowaniem samochodu itp.
• Wa?ne jest, by da? ludziom wystarczaj?co du?o czasu na prze?ycie ?a?oby. Niektórzy szybko radz? sobie ze strat?, ale innym zajmuje to wi?cej czasu. Nie powinny?my oczekiwa? zbyt wiele od pogr??onych w ?a?obie krewnych czy przyjació? - potrzebuj? oni czasu, aby odpowiednio prze?y? ?a?ob?, co pomo?e unikn?? problemów w przysz?o?ci. 

Co dzieje si? z nieprzepracowan? ?a?ob??

S? ludzie, którzy zdaj? si? w ogóle nie przechodzi? ?a?oby. Nie p?acz? na pogrzebie, unikaj? jakiejkolwiek wzmianki o swojej stracie i wracaj? do swojego normalnego ?ycia wyj?tkowo szybko. Jest to normalny sposób radzenia sobie ze strat? i nie powoduje ?adnych szkód, ale inni mog? do?wiadcza? dziwnych objawów fizycznych lub powtarzaj?cych si? okresów depresji w kolejnych latach. Niektórzy mog? nie mie? szansy na odpowiednie prze?ycie ?a?oby. Du?e wymagania zwi?zane z opiek? nad rodzin? lub firm? mog? oznacza?, ?e po prostu nie ma na to czasu.

Czasami problem polega na tym, ?e strata nie jest postrzegana jako ?w?a?ciwa” ?a?oba. Zdarza si? to cz?sto, ale nie zawsze, osobom, które poroni?y lub urodzi?y martwe dziecko, a nawet dokona?y aborcji. Ponownie, mog? wyst?pi? cz?ste okresy depresji.

Niektórzy mog? zacz?? si? smuci?, ale utkn? w martwym punkcie. Pocz?tkowe poczucie szoku i niedowierzania nie ust?puje. Mijaj? lata, a osoby te wci?? mog? mie? trudno?ci z uwierzeniem w ?mier? ukochanej osoby. Inni nie s? w stanie my?le? o niczym innym, cz?sto urz?dzaj?c w pokoju zmar?ej osoby rodzaj ?wi?tyni dedykowanej jej pami?ci.

Niekiedy depresja, która pojawia si? przy ka?dej takiej stracie mo?e pog??bia? si? i prowadzi? do nieprzyjmowania jedzenia i picia, a tak?e do wyst?powania my?li samobójczych.

Pomoc lekarska

?a?oba wywraca nasz ?wiat do góry nogami i jest jednym z bardziej bolesnych do?wiadczeń. Uczucia, które temu towarzysz? mog? by? nietypowe, straszne i przyt?aczaj?ce. Pomimo tego, jest to cz??? ?ycia, z któr? wiele z nas musi si? zmierzy?, i która zwykle nie wymaga interwencji medycznej. Jednak w niektórych przypadkach ?a?oba staje si? powa?nym problemem.

• Je?li ?a?oba utrzymuje si? przez kilka miesi?cy, lekarz rodzinny mo?e udzieli? nam pomocy. Dla niektórych wystarczaj?ce b?d? spotkania i rozmowy z lud?mi, którzy maj? podobne do?wiadczenia. Inni potrzebowa? b?d? spotkań z doradc? lub psychoterapeut? od radzenia sobie z ?a?ob?. Takie spotkania mog? odbywa? si? w specjalnej grupie lub indywidualnie.
• Czasem istotnym problemem staje si? równie? wyst?puj?ca d?u?ej bezsenno??. Lekarz mo?e wówczas przepisa? leki na sen, do przyjmowania przez kilka dni.
• Je?li depresja nadal si? pog??bia, wp?ywaj?c na apetyt, poziom energii oraz sen, leki antydepresyjne mog? pomóc; wi?cej informacji znajdziesz w naszej ulotce o antydepresantach. Je?li depresja nie ulega z?agodzeniu, Twój lekarz rodzinny mo?e zaleci? wizyt? u psychiatry.
• Wiele hospicjów oferuje darmowe us?ugi i wsparcie podczas ?a?oby dla osób, które straci?y kogo? w wyniku nieuleczalnej choroby.
• Tym, których dotykaj? powy?sze problemy pomocy mog? udzieli? nie tylko lekarze, ale równie? organizacje wymienione poni?ej.

Wsparcie i porady podczas ?a?oby

Telefon zaufania: 0800 634 9494

Darmowy telefon, oferuje osobom w ?a?obie wsparcie w zakresie wielu praktycznych kwestii. Udziela porad we wszystkich aspektach ?a?oby, od zarejestrowania ?mierci i znalezienia domu pogrzebowego a? po zapytania dotycz?ce spadków, podatków i zasi?ków.

Telefon zaufania: 0800 83 85 87

Dost?p do do?wiadczonych konsultantów gotowych wys?ucha?, udzieli? porady i informacji osobom w depresji i potrzebuj?cym rozmowy.

Linia wsparcia i informacji: 0800 02 888 40

Narodowa fundacja charytatywna wspieraj?ca rodziny w ?a?obie, a tak?e profesjonalistów, którzy o nie dbaj?.

 oraz

Telefon zaufania: 0808 808 1677

Telefon zaufania (Szkocja): 0845 600 2227

Wsparcie po ?mierci kogo? bliskiego. Spotkania twarz? w twarz lub grupowe, prowadzone przez wyszkolonych w kierunku radzenia sobie z ?a?ob? wolontariuszy, organizowane na terenie ca?ej Wielkiej Brytanii.

Koalicja 32000 cz?onków na terenie Anglii i Walii, której celem jest zach?cenie spo?eczeństwa do bardziej otwartego mówienia o umieraniu, ?mierci i ?a?obie, a tak?e do planowania końca ?ycia.

Telefon zaufania: 01460 55120

E-mail: contact@rosiecranetrust.co.uk

Rosie Crane Trust wspiera rodziców w ?a?obie po stracie dziecka w ka?dym wieku.

Telefon zaufania: 116 123

E-mail: jo@samaritans.org

Narodowa organizacja oferuj?ca wsparcie osobom w kryzysie zdrowia psychicznego, o sk?onno?ciach samobójczych, i potrzebuj?cym kogo? do rozmowy.

Sie? organizacji wspieraj?cych osoby dotkni?te ?a?ob? po ?mierci samobójczej.

Telefon zaufania: 0300 111 5065

Dzia?aj?ca na terenie ca?ej Wielkiej Brytanii organizacja samopomocowa dla doros?ych w ?a?obie. Prowadzona jest przez osoby, które do?wiadczy?y utraty kogo? bliskiego.

Telefon zaufania: 0345 123 2304

Organizacja charytatywna zrzeszaj?ca rodziców, rodzeństwo oraz dziadków w ?a?obie po utracie dziecka lub dzieci.

Telefon: 0808 802 6868

E-mail: support@lullabytrust.org.uk

Organizacja charytatywna, która zapewnia specjalistyczne wsparcie rodzinom w ?a?obie po tzw. nag?ej ?mierci ?ó?eczkowej, promuje porady ekspertów w kwestii bezpiecznego snu dzieci i podnosi poziom ?wiadomo?ci na temat zespo?u nag?ego zgonu niemowl?t (SIDS).

Fundacja charytatywna wspieraj?ca osoby, które straci?y kogo? bliskiego w wyniku choroby nowotworowej. Grupy wsparcia (kierowane g?ównie do studentów) operuj? w Londynie i Oksfordzie. Fundacja organizuje te? inne wydarzenia.

Fundacja charytatywna dla m??czyzn i kobiet w wieku do 50 lat, oferuj?ca wsparcie po utracie partnera lub partnerki.

Winston’s Wish to narodowa organizacja charytatywna oferuj?ca wsparcie dzieciom, m?odym osobom (do 25. roku ?ycia) oraz ich rodzinom, kiedy umiera kto? bliski.

Darmowy telefon zaufania: 08088 020 021

E-mail: ask@winstonswish.org

Dodatkowa lektura

• , C.S. Lewis.
• You'll get over it: the rage of bereavement, Virginia Ironside.
• Organizacja Cruse Bereavement Care zapewnia szerok? gam? .

Bibliografia

Zisook, S., & Shear, K. (2009). Grief and bereavement: what psychiatrists need to know. World Psychiatry, 8 (2), 67-74.

Bonanno, G.A., & Kaltman, S. (2001). The varieties of grief experience. Clinical Psychology Review, 21 (5), 705-734.

Zisook, S., et al. (2014). Bereavement: Courses, consequences and care. Current Psychiatry Reports, 16, 482-492.

Lobar, S.L., Youngblut, J.M., & Brooten, D. (2006). Cross-cultural beliefs, ceremonies and rituals surrounding death of a loved one. Pediatric Nursing, 32 (1), 44-50.

Watson-Jones, R.E., Busch, J.T.A., Harris, P.L., & Legare, C.H. (2017). Does the body survive death? Cultural variation in beliefs about life everlasting. Cognitive Science, 41 (Suppl.3), 455-476.

Bibby, R.W. (2017). Life after death: Data and reflections on the last information gap: A research note. Studies in Religion, 46 (1), 130-141.

Perkins, H.S., Cortez, J.D., & Hazuda, H.P. (2012). Diversity of patients’ beliefs about the soul after death and their importance in end of life care. Southern Medical Journal, 105 (5), 266-272.

Bonoti, F., Leondari, A., & Mastora, A. (2013). Exploring children’s understanding of death: through drawings and the death concept questionnaire. Death Studies, 37, 47-60.

Slaughter, V. (2005). Young children’s understanding of death. Australian Psychologist, 40 (3), 179-186.

Willis, C.A. (2002). The grieving process in children: strategies for understanding, educating and reconciling children’s perceptions of death. Early Childhood Education Journal, 29 (4), 221-226.

Simon, N.M. (2013). Complicated grief. JAMA, 310 (4), 416-423.

Horowitz, M.J., et al. (1997). Diagnostic criteria for complicated grief disorder. American Journal of Psychiatry, 154 (7), 904-910.

Monk, T.H., Germain, A., & Reynolds, C.F. (2008). Sleep disturbance in bereavement. Psychiatric Annals, 38 (10), 671-675.

Autorstwo

Niniejsze informacje opracowa?a redakcja rady ds zaanga?owania publicznego (Public Engagement Editorial Board) przy Królewskim Kolegium Psychiatrii (网曝黑料).

Redaktor serii: dr Philip Timms
Menad?er serii: Thomas Kennedy
Weryfikacja specjalistyczna: dr Manoj Rajagopal

Data publikacji: Marzec 2020

Termin weryfikacji: Marzec 2023

? Królewskie Kolegium Psychiatrii (网曝黑料)

This translation was produced by CLEAR Global (Jun 2024)